Үлдээч гэж зүрхлээгүйдээ харамсаад
Үнэрийг чинь өөрөөсөө хайн сууна
Саяхан л дэргэд минь байсан
Санаа алдахад зүүд шиг мэдрэгдээд
Буцаад ирээч гээд өөртөө л дахин дахин хэлээд
Буцаж ирэхгүйг чинь мэдээд байгаа болохоор
Дахин дахин сэтгэл үхээд..
Буцаад ирээч..
Буцаад ирээч..

Чи явчихлаа

Дөнгөж сая! бүрмөсөн явчихлаа

Сүүлчийн удаа духан дээр минь үнэрлээд

Сүүдрээ ч, хайраа ч, бүхнээ аваад явчихлаа..

Санахын эрхэнд л зүрхээ хэмлэн байн 

Санаатайгаар замд чинь цэцэг болон ургадаг

Өөрийгөө хайрлахаа ч мэдэхгүй

Үхэх байсан ч хамаагүй ургасан цэцэг надаар

Өөр нэгний хайрыг чи хэмжээд

Хайртай, хайргүй, хайртай, хайргүй..

Харуусах ч үгүй, гэмших ч үгүй

Тасдан суудаг.

Дэлбээ бүрээр нь тас татуулан 

Дээгүүрээ гишгүүлээд, тэндээ үхээд дуусахдаа ч

Дэргэд чинь байсан хэдхэн хоромд баярладаг..

Дарсны үнэрт миний гуниг дарагдаад

Дахиад л чамд татагдаад

Дараа нь дахиад л чамайг шинээр мартаж эхлэхээ мэдсээр байж 

Өнгөрөөж чадсан, мартаж ядсан

Өдөр хоногуудаа үнэгүй болгон байн 

Өөрийн чинь дэргэд оччихдог.

Тэгээд

Чи дахиад л явчихлаа

Энэ удаад бүрмөсөн явчихлаа

Эрхэлж чамдаа жаргасан инээд бүрийг минь аваад явчихлаа

Шилэн бөмбөлөгт хийгээд эргүүлж хардаг

Ширхэг бүрийг нь нандигнадаг дурсамж болгоныг аваад явчихлаа.

Чамайг гараад явахад надад юу ч үлдсэнгүй

Залгиад барчихсан юм байлгүй, нулимс ч үлдсэнгүй

Жаргал, зовлон, аль нь ч үлдсэнгүй

Зам дээр чинь дахиад ургах сэтгэл ч үлдсэнгүй

Зөрүүдлээд байдаг нөгөө хайр ч үлдсэнгүй

Зүгээр л чи бүгдийг нь аваад явчихлаа..

Хов хоосон намайг үлдээгээд

Хонгор хайрт түүн рүүгээ явчихлаа.