Нэгхээн жилийн өмнө...
Нэрийг чинь л мэдэх төдий байсан
Нэг л мэдэхэд харин
Нэвт уншиж ч чадахаар болчихож
Нэлээдгүй дурсамжийг бий болгочихож.
Найз минь, санаж байна уу?
Надтай анх учирсанаа
Нандин бас нууцхан ертөнц
Намайг л гэдэг тэр сэтгэл...
Авч өгсөн амттан бүхний чинь
Амтыг нь мэддэггүй байж
Одоо харин яг адилыг амсавч
Огт өөр байна
Харцандаа шингээж сэтгэлдээ хадгалсан
Хайрыг чинь анзаардаггүй байж
Одоо бас л хаанаас чинь ч хайгаад
Олохгүй байна.
Хайрт минь, санаж байна уу?
Хамт байсан хэдхэн хормыг
Хайнга боосон үс, даарсан гар
Халааснаасаа гаргасан нялуун шоколад
Харан харан, хорогдон хорогдон
Харамлан байж явуулсан тэр үдэш...
Хоёр тийшээ салан алхсан боловч
Хорвоо дахиад биднийг учруулсан
Хувь тавиланд би итгэсэн
Хувирашгүй хайрыг би мэдэрсэн
Гэхдээ
Төрж үхэхээс бусад нь хэдэнтээ хувирдэг юм билээ
Төөрч холдсон хайр нэгэнтээ хуучирдаг юм билээ.
Тас харанхуйд ганцаараа
Чимээ гарсан зүгт гараа сунган
Чамайгаа хайгаад
Там байсан ч хамаагүй
Чинийхээ л байгаа газар луу
Чин сэтгэлээсээ тэмүүлээд...
Би олоогүй ээ!
Намайг гэх хайрыг чинь байтугай
Чамайг, өөрийг чинь ч олоогүй...
Надад бичсэн шүлэгнүүдийг чинь хайрладаг
Нандин гэгч нь дэвтэртээ би буулгадаг
Надаас явсныг чинь бодох бүрдээ уншдаг
Нарт хорвоод тавилангүйдээ харуусдаг.
Хэн хэндээ хайртай ч
Хоёр тийшээ салдаг хүмүүсийг би
Хэзээ ч ойлгодоггүй байсан
Хэн хэнээ хайрласан ч
Цугтаа биш ээ, тусдаа алхах
Цагаа олоогүй хайр байсан.
