Утга төгөлдөр ч үгүй
Уянга халил ч байхгүй
Уйтгарт бодлуудаа сүлждэг
Улиг болсон хайр л бичдэг
Ядмагхан хэдхэн үгстэй
Ядарсан муу шүлэгч дээ би..
Яахав дээ, 
Сэтгэлд нар жаргасан
Итгэлд зул бөхсөн 
Хүнд итгэл алдсан үед
Хажууд минь шүлэг л байсан
Хань болж мөрөө налуулсан..
Яахав дээ,
Ядмагхан хэдхэн үгстэй

Ядарсан муу шүлэгч дээ би..

Эзэнтэй мөртүүд

Дэндүү хол байгаа ч

Дэргэд мэт мэдрэгдэхэд л

Дэргэд чинь би

Үлдэх ёстойгоо ухаарна

Өөрийн чинь үгүйд

Өдөр хоног ч өнгөрөхгүй

Өнөөдөр хүртэл даажигнаж

Маргаашийг өгөхгүй зовооно

Эзэнтэй мөртүүд

Буйдхан кафены

Булангийн ширээнд

Цоо шинэхэн кофетой

Цонхоор ширтэн суух мэт

Час хийсэн 

Чамин амтыг 

Чи надад өгдөг. 

Тэр ертөнц-д

Миний л мэдэх жижигхэн ертөнц
Миний гэх юу ч байхгүй тэр ертөнц
Өвдөхөө мэдсээр байж инээсээр очсон

Очих л гэж очсон, хайр ертөнц..

Жаахан охин шиг догдлоод гүйхдээ

Жавар дааруулдгийг мартчихсан

Жаахан, дахиад жаахан гэсэн мэдрэмжүүд

Жаргалтай байгаад орхиж чадаагүй

Инээгээд эрхлээд дүүлэн нисэхдээ

Эргээд газар буухаа мартчихсан

Иймхэн, ердөө л иймхэн гэсээр

Энэ хүртэл нисээд ирчихсэн.

Үлдэж үл чадах зүүдний ертөнц

Үлдчихвэл төөрөөд гарч үл чадах манант ертөнц

Өнгө өнгийн солонготой үлгэрийн ертөнц

Өөрийнхөөрөө, яг өөрөөрөө байдаг гайхам ертөнц.

Үлдэх сэн..

Наранд дурласан цэцэгт..

Хөөрхөн инээмсэглэл чинь сүүлийнх байсныг мэдээгүй тэр хаврын өдөр
Хэзээд л байх юм шиг санаж хэлээгүй тэр сэтгэлийн үгс
Эвлүүлж ядсан бодолдоо дарагдаад санааширч байхад
Энхрийлж үсийг минь илээд тайвшруулсан тэр үе..
Эхлэл бүхэн төгсгөлтэйг мэдсээр байж
Эрхлэхээс өөр юу ч чамдаа хийж өгөөгүй
Инээлгэж л байвал болоо гээд
Илүү надаас юу ч хүсээгүй
Цэцэг минь, баярлалаа..
Хэлсэн үг минь нэг удаа ч худлаа байгаагүй
Хүсэл чинь миний сэтгэлд байсан ч гаргаж зүрхлээгүй
Хэтэрхий хожимдсоныхоо үрийг одоо би шаналлаараа хүртье
Хэзээ нэг өдөр чамайг байхгүйд дассан байх вий
Хайр минь, уучлаарай..
Ширээн дээр хөрөг чинь цагаан сарнай, зулын хамт байсан
Цээжний гүнээс нэг юм зураад явчихсан
Чин сэтгэлээсээ дахиад ганцхан удаа ярилцахыг
Чамд тэврүүлээд уйлахыг хүссэн, гуйсан..
Нар надаас дэндүү хол байдаг
Наранд дурласан цэцэг гэдэг
Үнэндээ дэндүү ойрхон, дэргэд минь байсан

Зүрх юм шүү дээ, чи минь. 

Мартагдаад өгөөч

Чи хэзээ мартагдах вэ

Бүдэг бадагхан зүүдэнд чи үзэгдэх төдийд би сэрмээргүй санагддаг

Санамааргүй дурсмааргүй хэдий ч саначхаараа зогсмооргүй байдаг

Бүүдгэр дүнсийсэн өдөр чамайг үгүйлэхгүй гэж бодлоо би өөрчилдөг

Бүр сүүлдээ аргаа барж хэсэг уйлаад тайвширдаг

Чи яаж мартагдах вэ

Дурсахгүй шүү гэсэндээ дурсамжаа би ухдаггүй

Ухчихвал дахиад л чамайг санаж эхлэхээ мэддэг хэрнээ больдоггүй

Дуусч өгдөггүй яасан хэцүү дурлал юм бэ

Дуусгахгүй, өөр өөртөө л дуусгачих байсан юм бол 

Эхлүүлэхгүй орхичихгүй яасан цэвдэг сэтгэл юм бэ

Чи яавал мартагдах вэ

Асаад дуусчихсан үнсэн дундаас би цог ч болов үлдэж үү гээд горьдоод байна

Ширгээд дуусчихсан голыг буцаад урсах юм шиг харуулдаад байна

Буцааж болохгүй байгалийн хуулийг зөрчөөд бүхнийг эргүүлмээр байна

Болохгүй бүхнийг болгоод, хувь тавиланг өөрчилмөөр байна

Эсвэл зүгээр л чамайг мартмаар байна

Чамайг орхимоор байна

Чамгүй байгаадаа эвлэрмээр байна

Одоо үнэхээр залхмаар байна..

Мартагдаад өгөөч!

Үлдээч гэж зүрхлээгүйдээ харамсаад
Үнэрийг чинь өөрөөсөө хайн сууна
Саяхан л дэргэд минь байсан
Санаа алдахад зүүд шиг мэдрэгдээд
Буцаад ирээч гээд өөртөө л дахин дахин хэлээд
Буцаж ирэхгүйг чинь мэдээд байгаа болохоор
Дахин дахин сэтгэл үхээд..
Буцаад ирээч..
Буцаад ирээч..